神學論集
新婚姻法草案
U. Navarrete 著
金象逵譯
ART. I. – De dissolutions vinculi (cc. 1118-1127)
Can. 95 (CIC 1118) – Matrimonium ratum et consummatum nulla humana potestate nullaque causa, practerquam morte, dissolvi potest.
Can. 96 (CIC 1119) – Matrimonium non consummatum inter baptizatos vel inter partem baptizatam et partem non baptizatam a Romano Pontifice
dissolvi potest iusta ex causa, etsi alterutra pars sit invita.
Can. 97 (CIC 1120) - * 1. Matrimonium Initum a duobus non baptizatis, solvitur ex privillegio paulino in favorem fidei partis, quae baptismum
recepit, celebratione eiusdem partis novi matrimonii, dummodo altera pars non baptizata discedat, ad normam cann. 97 (CIC 1120) * 2 – 101
(CIC 1124) et 103 (CIC 1127).
* 2. Discedere censetur altera pars si nolit pacifice cohabitare cum parte baptizata sine contumelia Creatoris, nisi haec post baptismum receptum
iustam illi dederit discedendi causam.
Can. 98 (CIC 1121) - * 1. Salvo praescripto * 2, ut pars baptizata novum matrimonium contrahere valeat, pars non baptizata semper interpellari debet:
1o ) an velit et ipsa baptismum recipere;
2o ) an saltem velit cum parte baptizata pacifice cohabitare, sine contumelia Creatoris.
* 2. Haec interpellatio post baptismum fieri debet; at Ordinarius loci, gravi de causa, permittere potest ut interpellatio ante baptismum fiat;
idem, gravi pariter de causa, ab interpellatione dispensare potest, sive ante sive post baptismum, dummodo ex processu saltem summario et
extraiudiciali constet eam fieri non posse aut fore inutilem.
Can. 99 (CIC 1122) - * 1. Interpellatio fiat regulariter de auctoritate Ordinarii partis conversae, a quo Ordinario concedendae sunt alteri coniugi,
siquidem eas petierit, induciae ad respondendum, eo tamen monito fore ut, induciis inutiliter praeterlapsis, eius silentium pro responsione negativa habeatur.
* 2. Interpellatio etiam privatim facta ab ipsa parte conversa valet, imo est licita, si forma superius praescripta servari nequeat.
* 3. In utroque casu de interpellatione facta deque eiusdem exitu in foro externo legitme constare debet.
Can. 100(CIC 1123) – Pars baptizata ius habet novas nuptias contrahendi:
1°) si altera pars negative i
2°) si interpellatio legitime omissa fuerit;
3°) si pars non baptizata, sive iam interpellata sive non, prius perseverans in pacifica cohabitatione sine contumelia Creatoris, postea (sine
iusta causa)?discesserit, servatis cann. 98-99 (CIC 1121-1122).
Can. 101 (CIC 1124) – Etiam in casu usus privilegii paulini, Ordinarius loci, gravi tamen de causa, dispensare potest ab impedimentis mixtae
religionis et disparltatis cultus, servatis praescriptis cann.35-38 (CIC 1061-1064) et 44 (CIC 1071).
Can. 102 (CIC 1125) -* 1. Infidelis, qui plures uxores sinul habuerit, ad fidem cathoilicam se convertens, si durum sit ei cum earum prima
permanere, potest quamlibet ex illis, ceteris dimissis, retinere. Recepto autem baptismo, renovandus est consensus matrimonialis, obtenta etiam,
si opus sit, dispensatione ab impedimento mixtae religionis vel disparitatis cultus. Servatis aliis de iure servandis. Si istae conditiones non
verificentur, recurrendum est ad Sedem Apostolicam in singulis casibus.
* 2. Ordinarius, prae oculis habita conditione morali, sociali, ceconomica locorum et personarum, curet ut primae uxoris aliareumque dimissarum
necessitatibus satis provisum sit, iuxta normas iustitiae, christianae caritatis et naturalis aequitatis.
Can. 103 (CIC 1127) – In re dubia privilegium fidei gaudet favore iuris.
Can. 104 (novus) – Matrimonium initum a partibus, quarum una saltem baptizata non fuit, a Romano Pontifice dissolvi potest in favorem fidei,
dummodo matrinonium non fuerit consummatum postquam coniuges baptizati fuerint.
Art. II De separatione manente vinculo (cc. 1128-1132)
Can. 105 (CIC 1128) – coniuges habent ius et officium servandi communionem vitae coniugalis, nisi legitma causa eos excuset.
Can. 106 (CIC 1129) - * 1. Propter coniugis adulterium, alter coniux, manente vinvulo, ius habet solvendi vitae coniugalis communionem, nisi in adulterium
consenserit, aut eidem causam dederit, vel illud expresse aut tacite condonaverit, vel ipse quoque adulterium commiserit.
* 2. Tacita condonatio habetur si coniux inncens, postquam de adulterio certior factus est, sponte cum alter coniuge maritali affectu conversatus fuerit;
praesumitur vero si per sex menses vitae coniuglis communionem servaverit, neque recursum apud auctoritatem ecclesiasticam vel civilem fecerit.
* 3. Si coniux innocens sponte vitae coniugalis communionem solverit, debet intra sex menses causam separationis deferre ad competentem
auctoritatem, quae, omnibus consideratis circumstantiis, decernat utrum separatio legitime protrahi posit sive temporanea sive perpetua.
Can. 107 (CIC 1130) – Potest laudabiliter coniux innocens alterum coniugem ad vitam coniugalem rursus admittere,quo in casu iuri separationis
renuntiat.
Can. 108 (CIC 1131) -* 1. Si alter coniux vitam communem sive coniugi sive filiis periculosam vel nimis duram reddat, huic legitimam praebet
causam discedendi, auctoritate Ordinarii loci, et etiam propria auctoritate, si de ea certo constet et periculum sit in mora.
* 2. Conferentiarum Episcoporum est causas separationis, pro moribus populorum et locorum circumstantiis, statuere.
* 3. In omnibus casibus, causa separationis cessante, vitae consuetudo restauranda est (nisi in decreto separationis aliter statutum sit).
Can. 109 (CIC 1132) – Instituta separatione coniugum Opportune semper cavendum est de educatione filiorum catholica et civili.
CAPUT XI. De matrimonii convalidatione (cc. 1133-1141)
Art. I. – De convalidatione simplici (cc. 1133-1137)
Can. 110(CIC 1133) - * 1. Ad convalidandum matrimonium irritum ob impedimentum dirimens, requiritur ut cesset vel dipensetur impedimentum et
consensum renovet saltem pars impedimenti conscia.
* 2. Haec renovatio iure ecclesiastico ad validitatem (convalidationis), etiamsi initio utraque pars consensum praesiterit nec postea revocaverit.
Can. 111 (CIC 1134) – Renovatio consensus debet esse novus voluntatis actus in matrimonium quod renovans sciat aut opinetur ab initio nullum fuisse.
Can. 112 (CIC 1135) - * 1. Si impedimentum sit publicum, consensus ab utraque parte renovandus est forma canonica, salvo praescripto can. 77
(CIC 1099) * 3.
* 2. Si impedimentum probari nequeat, satis est ut consensus renovetur privatim et secreto; et quidem a parte impedimenti conscia, dummodo altera
in consensus praestito perseveret, ve lab utraque parte, si impedimentum sit utrique parti notum.
Can. 113 (CIC 1136) - * 1. Matrimonium irritum ob defectum consensus convalidatur, si pars quae non consenserat, iam consentiat, dummodo consensus
ab altera parte praestitus perseveret.
* 2. Si defectus consensus probari nequeat, satis est ut pars, quae non consenserat, privatim et secreto consensum praestet.
* 3. Si defectus consensus probari possit, necesse est ut consensus forma canonica praestetur.
Can. 114 (CIC 1137) – Matrimonium nullum ob defectum formae, ut validum fiat, contrahi denuo debet legitima forma, salvo praescripto can. 77
(CIC 1099) * 3.
Art. II – De sanatione in radice (cc. 1138-1141)
Can. 115 (CIC 1138) - * 1. Matrimonii irriti sanatio in radice est eiusdem convalidatio, a competenti auctoritate concessa, secumferens dispensationem
a lege de renovando consensus, de qua in cann. 110-114 (CIC 1133-1137), et dispenstionem impedimneti, si adsit,necnon retotractionem, circa effectus
cannonicos, ad praeteritum.
* 2. Convalidatio fit a momneto concessionis gratiae; retrotractio vero intelligitur facta ad momentum celebrationis matrimonii, nisi aliud expresse caveatur.
Can. 116 (CIC 1140) - * 1. Si in utraque vel alterutra parte deficiat consensus, matrimonium nequit sanari in radice, sive consensus ab initio defuerit, sive
ab initio praestitus, postea fuerit revocatus.
* 2. Quod si consensus ab initio quidem defuerit, sed postea praestitus fuerit, sanatio concedi potest a momento praestiti consensus.
Can. 117 (CIC 1139) - * 1. Matrimonium irritum ob impedimentum dirimens vel ob defectum legitimae formae sanari potest, dummodo
consensus utriusque parties perseveret.
* 2 matrimonium irritum ob impedimentum iuris divini vel naturalis sanari nequit nisi postquam impedimentum cessaveerit.
Can. 118 (CIC 1138 * 3) – Sanatio valide concedi potest etiam alterutra vel utraque parte inscia; ne autem concedatur nisi ob gravem causam et nisi
probabile sit partes in vita coniugali velle perseverare.
Can. 119 (CIC 1141) - * 1. Sanatio in radice concedi potest ab Apostolica Sede.
* 2. Concedi quoque potest ab Episcopis dioecesanis ipsisque in iure aequiparatis, in singulis casibus, etiamsi plures nullitatis rationes in eodem
matrimonio concurrant, impletis conditionibus de quibus in can. 35 (CIC 1061) pro sanatione matrimonii cui obstat impedimentum mixtae
religionis vel disparitatis cultus; concedi autem ab iisdem nequit si adsit impedimentum cuius dispensatio Sedi Apostolicae reservatur ad normam
can. 24 (CIC 1040) * 2, aut agatur de impedimento iuris divini vel naturalis quod iam cessaverit.
References :
2.De impedimento proveniente ex sacro presbyteratus ordine, remittitur ad instantiam superiorem.
3 De verbis 《ex ipsa natura matrimonii》 loco 《 ipso iure naturae 》hic fuit exitus suffragationis: placet 6; non placet 6.
4 Verba inter uncos posita, sunt emendationes propositae a Consultoribus, super quas medietas suffragiorum habita est
5 De addendo verbo 《animi》exitus suffragationis fuit: placet 6, non placet 6.
6 Quinque Consultores (contra quinque) vellent eximere a forma canonica baptizatos in Ecclesia catholica qui extra eam educati fuerint.
7 Circa verbus 《primarium》exitus suffragationis fuit : placet 5, non placet 5.
8 Consultores, post recognitionem can. 93 (CIC 1116), statuerunt unanimiter suppressonem can. 1051.